Prolog

     Było piękne lipcowe popołudnie. Dziewczyna siedziała na parapecie przy otwartym oknie ze szklanką zimnej herbaty w dłoniach. Patrzyła przed siebie i podziwiała zachód słońca. Z jej pokoju roztaczał się zawsze bajeczny widok. Lubiła tu przesiadywać godzinami. Czuła się wtedy wolna. Mogła spokojnie rozmyślać o wszystkim i o niczym.
     W tym momencie zastanawiała się właśnie nad swoim życiem. Była zawodową tancerką, która w wieku 19 lat miała na koncie trzy mistrzostwa Polski i jedno świata. Miała wspaniałych przyjaciół i zawsze otaczali ją kochający ludzie. Ukończyła liceum i dostała się na studia. Z życia czerpała to, co się da. Zawsze dostawała to, czego chce. Wszystko układało się idealnie.
     - Roxy! - z zamyślenia wyrwał ją głos Darka. - Wracaj do łóżka! Twoja mama za chwile wraca.
     - Sekunda! - położyła szklankę na stole, a przez okno wyrzuciła niedopałek papierosa.
     - Powinnaś z tym skończyć. - zaczął stanowczo chłopak, ale Roksana zrzuciła z siebie jego koszulkę i usiadła na nim. - Chociaż tobie to chyba wcale nie szkodzi. - uśmiechnął się spoglądając na nią i przejechał palcem od jej dekoltu w dół.
     - A! Zamknij się! - odwzajemniła uśmiech, nachyliła się nad nim i namiętnie pocałowała.
     - Siooooooostraaaaaa! - kochankowie nagle usłyszeli głos Roberta z dołu.
     - Fuck! - zaklęła pod nosem. - Co on tu kurwa robi?! - zerwali się z łóżka jak poparzeni i zaczęli ubierać w pośpiechu.
     - Hej! - Lewandowski otworzył drzwi bez pukania i stanął jak wryty. Jego siostra i Darek, którego bardzo nie lubił, właśnie nakładli na siebie ostatnie części garderoby. - Yyyy! Co to ma znaczyć?! - popatrzył na chłopaka z nienawiścią.
     - Braciszku! - ucieszyła się sztucznie Roksana i chciała rzucić mu się na szyję, ale ten ją lekko odepchnął. - Czemu się wściekasz?
     - Bo dobrze znasz moje zdanie na temat - machnął ręką w kierunku Darka. - tego.
     - Robert! Jestem dorosła! Mam prawo robić, co chcę! - wściekła się trochę.
     - To ja może już pójdę. - nieśmiało wtrącił się blondyn.
     - Dokładnie! Spadaj! - rzucił pogardliwie piłkarz.
     - Robert! Do cholery! Co to miało być?! - popchnęła go. - Wpadasz niezapowiedziany do mojego pokoju i jeszcze się rządzisz jakbyś co najmniej był moim ojcem!
     - Jesteś pełnoletnia, nie dorosła! Czy ty w ogóle myślisz o konsekwencjach?! Przecież ten dupek cię tylko wykorzystuje!
     - Kurwa! Ty go nawet nie znasz! To, że raz mnie zranił, nie znacz...
     - Właśnie! - przewał jej. - Raz cię zranił! Na twoim miejscu już dawno bym go olał!
     - Ale nie jesteś na moim miejscu! - krzyknęła, trzasnęła drzwiami i pobiegła w swoje ulubione miejsce niedaleko domu.